downs maar vooral veel ups!!!

Alweer een tijd geleden, ik had me van te voren echt voorgenomen om elke week te bloggen, maar ik vind het erg lastig om me er toe te zetten.. Want elke vrije tijd besteed ik toch het liefst aan leuke dingen doen of even lekker niksen. Je kan je dan ook voorstellen als je bijna klaar bent met je hele blog, en je computer valt uit omdattie leeg is, je er wel weer even klaar mee bent:) Dus ik doe nu even 1 weekie.. de week van 9 februari!!

Ondertussen alweer twee weken verder, de tijd vliegt hier echt! Maar dat is een goed teken want het betekend wel dat ik het enorm naar me zin heb hier! Mijn tweede week stage heb ik anders ervaren als mijn eerste week. In de eerste week zat ik er echt een beetje doorheen, ik had ook het gevoel dat ik het allemaal heel moeilijk van me af kon zetten. Gelukkig leer je jezelf toch een manier aan, waardoor het allemaal wat makkelijker wordt. Ik vind het erg prettig om na een dag even lekker in mijn kamer te zitten, alles even te laten bezinken en dan ’s avonds iets gezelligs doen, waardoor ik de volgende dag er weer fris en fruitig tegenaan kan gaan.
Buiten dat de stage erg emotioneel is, heb ik nu al door dat ik er ontzettend veel geleerd heb, en dat in 3 weken!!
Vorige week hebben we een week gehad met een hoop drama’s.. twee banden lek van de auto, deze moesten we dus laten maken, maar daar gingen wel drie dagen overheen. Wat bleek toen deze banden werden gemaakt; dat ze lek gestoken zijn; niet een hele fijne gedachte. Gelukkig doet ons bakkie het weer; want zonder auto kun je hier toch wel veel minder. Daarnaast is Jasper zijn laptop gestolen en een zonnebril, achteraf bleek dat hij ook zijn sleutels kwijt was. Er is hier dus iemand binnen gekomen met sleutels, aldus de politie, want die stond op onze vrije vrijdag ochtend ineens op de stoep. Goed al met al, een hoop gezeur, maar de sloten zijn vervangen, dus er kan nu niemand meer binnen komen.
In deze week heb ik ook ervaren dat de maandag en de donderdag ochtend het minst leuk is op onze stage; de mensen die daar vast in dienst zijn volgen (gelukkig nog maar 3 keer) een cursus, waardoor wij op de kinderen moeten passen. Dit is van half 9 tot 1 want dan slapen ze en worden we weer afgelost door Teacher Blessings. Ik dacht echt dat ik gek was op kinderen van vier jaar oud, maar deze luisteren gewoon echt niet!!! Bij binnenkomst hangen er meteen vier schreeuwende kinderen om je heen, voor de mensen die mij goed kennen; ik ben geen ochtend mens, dus kan dit moeilijk handelen zo vroeg, en al helemaal op maandag ochtend. Het bizarre is ook dat ze allemaal leuk met Jessica willen spelen, en dat er volgens mij op mijn voorhoofd ‘’Troosten” staat, want elk kind dat huilt, komt mijn schoot op en gaat daar de komende vier uur niet meer vanaf (is ook best warm). Als ik dan even naar de toilet moet of zo, creëer ik ook halve verlatingsangst bij die kinderen, ze huilen dan echt alsof hun leven ervan af hangt, dus ik hou ze maar op mijn schoot. Jes en ik hebben wel uitgevonden dat de “naughty corner” een straf is die opzich wel redelijk werkt. Wanneer ze dus vervelend zijn mogen ze daar even vijf minuten in zitten, bij 20 seconden kom ik al terug, want ik kan dat zielige gehuil ook niet over mijn hart verkrijgen (lekker consequent ook dus).
De groepssessies die wij elke dag bij wonen, zijn ook deze week erg zwaar geweest. Het is wel heel moeilijk om uit te leggen wat er daar allemaal precies gebeurd. Maar geloof me als ik zeg dat het echt alleen maar huilen is.

Naast stage doen we zoals ik al zei ook hele leuke dingen, wij zijn die vrijdag naar Ultra geweest. Voor de mensen die niet weten wat dit is, dit is een festival. Eenmaal aangekomen (drie uur later dan gepland, omdat volgens mij heel Kaapstad ging) konden we even helemaal genieten; alleen maar leuke mensen, goede muziek, mooie podiums, leuke dj’s, midden in de natuur, lekker weer; kortom helemaal top. Zaterdag werd ik wat later wakker, dus ik kon meteen naar de softbal gaan. Ik zeg het echt alsof het de normaalste zaak van de wereld is, maar ik vind het nog steeds heel bizar dat ik hier softbal. Elke keer als ik op dat veld sta denk ik; het is toch zo bizar dat ik dit mee mag maken! Feestjes na de wedstrijd, een super leuk team, leuke mensen leren kennen, vooral veel nieuwe mensen leren kennen. Het is gewoon helemaal leuk
Zaterdag avond een gezellige avond gehad met Adibah en haar vrienden, en zondag hebben zij ons meegenomen naar Houtbaai, daar hebben we even een visje gegeten en zijn toen doorgereden naar Capepoint. De rit door de bergen is al zo schitterend, je hebt gewoon uitzicht waar je eigenlijk de hele dag van kan genieten. Capepoint (voor de mensen die niet weten wat dat is… dat is die plek waar die twee zeeën elkaar aanraken) vond ik zelf niet zo heel bijzonder, ik had echt verwacht dat er 100 kilometer golven tegen elkaar aanbotsen, maar het was echt een meter of twee… Maargoed, alsnog leuk en lekker weer. We hebben wel apen gezien daar, dus dat pikkie toch effe mee dan!!

Nou ik vind het wel weer even mooi geweest, vorige week zal ik morgen wel even in een blog verwerken. Ik ga nu even wie is de mol terug kijken!!

Toedeloe!!!!

PS; Mijn ‘’voor de mensen die dat niet weten’’ zin, is gewoon bedoeld voor duidelijkheid. De mensen die mij goed kennen weten dat ik van uitleggen en duidelijkheid hou, vandaar dat ik het er toch even in zet! Niet dat ik denk dat de gemiddelde lezer hier uitleg nodig heeft, maar toch duidelijk toch?!